PEŞİN PARAYI GÖRÜNCE
Hoca ın birine borcu varmış. Kendisinin Akşehirde itibarlı bir kimse olduğu malûm... Ama ne kadar olsa bir adamın itibarı belli bir noktaya kadardır. Nitekim Nasrettin Hoca ın da itibarı, alacaklısını bir zamana kadar oyalamış. Adamcağız bir gelmiş, iki gelmiş, üçüncüsünde Hocaya dayatmış:—  «Hocam», demiş, «artık şu bizim.paraları ver...»—  «Hay hay...» diye Hoca gülümsemiş.—  «Çok sıkıştım da, kusura bakmazsın değil mi?»— «Yok ne diye kusura bakacakmışım... Para senin. Benim de bor­cumdur, inkâr etmiyorum... Gel hele şöyle...»Hoca, alacaklısını evin kenarına götürmüş. Yol kenarında toprak taze kazılmıştı.-Hoca adama bunları göstermiş:—  «Bak, şu yeni kazılan yerleri görüyorsun ya?» demiş.—  «Görüyorum...»  — İşte oraya diken ektim...»—  «Ya?...»—  «Evet... İnşallah baharda o dikenler çıkacak, büyüyecek... Yoldan koyun sürüleri geçecek. Koyunların tüyleri dikenlere takılacak, ben o ya­pağıları toplayacağım, eğirip iplik yapacağım, o ipliği satacağım ve senin paranı ödiyeceğim...»Zavallı adam, bu uzun hesap karşısında dayanamayıp . gülünce Hoca^-—  «Seni köftehor seni,» demiş, «peşin parayı görünce nasıl gülümser­sin, değil mi?...»